Rzeczywistość nie jest tym, czym się wydaje.
Wystawa malarstwa Sylwii Wirskiej w Instytucie Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy jest na pewno niecodziennym wydarzeniem. Malarstwo pod kamuflażem realizmu skrywa elementy pozornie niepasujące, zapożyczone z popkultury, a być może ze zbiorowej wyobraźni. Na pewno nie są tym, czym się wydają, ale czy możemy założyć, że są tym czym się nie wydają? Być może wskazówką jest obraz „Through the Looking Glass”, na którym młoda kobieta dotyka swojego odbicia w lustrze, a przynajmniej nam się tak wydaje. Kompozycja sprawia, że widzimy wyraz jej twarzy wyłącznie w odbiciu, a materia malarstwa daje nam ograniczone zaufanie co do tego czy przedstawienie w odbiciu jest aby na pewno adekwatne. W obrazie zaciera się “wyższość rzeczywistości” do odbicia i obie wydają się równe sobie w “prawdziwości”. Może to też nasuwać metaforę przechodzenia do innego świata zawartą w „Alicji w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla.

Rzeczywistość nie jest tym, czym się wydaje.
Jest to tytuł popularnonaukowej książki o fizyce kwantowej Carla Rovellego. IFPiLM zajmuje się przede wszystkim badaniami na temat kontrolowanej fuzji termojądrowej. To miejsce na mapie Warszawy, które współpracuje z najbardziej wybitnymi jednostkami ze swojej dziedziny z całego świata, być może równocześnie funkcjonuje z wielu miejscach, albo przeskakuje z jednego do drugiego i trzeciego… Tutaj świat, który wydaje nam się logiczny, oparty na fizyce newtonowskiej, jest tylko kurtyną za którą rozgrywa się postmodernistyczny spektakl, być może zrozumiały tylko dla jego twórców.

Rzeczywistość nie jest tym, czym się wydaje.
To też mantra którą mógłby powtarzać egzegeta próbując samodzielnie zgłębić naturę “rzeczywistości”. Na tym wydarzeniu mamy do czynienia ze zderzeniem dwóch metod badania “rzeczywistości”: naukowej i artystycznej. Metoda naukowa dąży do obiektywizacji, jest systemem który ma opowiadać o naszym otoczeniu niezależnie od kodu kulturowego czy stanu emocjonalnego. Metoda artystyczna pracuje na odwrotnym założeniu, w którym indywidualne doświadczenie rzeczywistości i jej filtr stają się najważniejszym narzędziem do przekazania “prawdy” w “rzeczywistości”.

Rzeczywistość nie jest tym, czym się wydaje.
W tym szczególnym miejscu, gdzie rodzi się nadzieja dla przetrwania ludzi w kryzysie energetycznym, odbywają się również interdyscyplinarne działania Teatru GO, który oddaje wielowymiarowość rzeczywistości w superpozycji pomiędzy widzem i twórcą. Teatr GO zajmuje się edukacją artystyczną młodych ludzi, którzy jeszcze nie zostali skażeni monolitycznym, newtonowskim postrzeganiem “rzeczywistości”. W sali studyjnej teatru będzie projekcja filmów „HABDANK” oraz „Czarne Chmury Nad Aktorem” o Macieju Rayzacherze z udziałem Wojciecha Pszoniaka, Mariana Opani i Kazimierza Kaczora. Wystawie będzie towarzyszył koncert „na żywo” m. in. muzyki Marcina Partyki napisanej do filmów Fundacji Proscenium.

Otwarcie i wystawa 17/12/2022 o 18:00
TEATR GO w Instytucie Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy Ul. Hery 23, Warszawa